Esej o poecie i jego twórczości, zwanej wręcz „anty-poezją”.

Najwybitniejszy poeta polski dojrzałego pokolenia”, którego twórczość („poezja ściśniętego gardła”) wywołuje „wstrząs moralny i estetyczny”. Różewicz, człowiek który „ocalał prowadzony na rzeź” wspomina rok 1945, kiedy „pełen był nabożnego podziwu dla dzieł sztuki (przeżycie estetyczne wstąpiło na miejsce przeżycia religijnego), ale równocześnie rosła we mnie pogarda dla wszystkich wartości "estetycznych". Czułem, że coś skończyło się na zawsze dla mnie i dla ludzkości ”1.